موارد مصرف داوری پامیدرونات سدیم
پامیدرونات یک آمینوبیس فسفونات با خصوصیات عمومی مشابه با دیگر بیس فسفونات ها می باشد و باز جذب استخوانی را مهار می کند اما به نظر می رسد نسبت به دوزهای قابل مقایسه اتیدورنات اثر کمتری بر مینرالیزاسیون استخوانی داشته باشد. از دی سدیم پامیدورانت به عنوان درمان کمکی در هیپرکلسمی شدید مخصوصاً هنگامی که با بدخیمی مرتبط باشد استفاده می کنند هم چنین در درمان ضایعات استئولیتیک و درد استخوانی در مالتیپل میلوما یا متاستازهای استخوانی ناشی از سرطان سینه کاربرد دارد. ممکن است از آن در اختلالات استخوانی همراه با باز جذب گسترده استخوانی همانند آنچه در بیماری پاژه استخوان دیده می شود استفاده کرد.
مکانیسم اثر پامیدرونات سدیم
این دارو یک مشتق بیس فسفونات بوده که سبب مهار باز جذب استخوان از طریق تاثیر بر استئوکلاست ها می شود.
فارماکوکینتیک پامیدرونات سدیم
بعد از تجویز و ریدی دی سدیم پامیدرونات بین 20 تا 55% دوز تجویزی به صورت تغییر نکرده طی 72 ساعت از ادرار دفع می شود در حالی که اکثر مقدار باقیمانده در استخوان گیر می افتد و به آرامی از بین می رود. در بیماران مبتلا به اختلالات شدید کلیوی کلیرانس کلیوی آهسته تر است و ممکن است نیاز به کاهش سرعت انفوزیون پیدا شود. دی سدیم پامیدرونات جذب گوارشی ضعیفی دارد (حدود1 تا3%).
عوارض جانبی پامیدرونات سدیم
تب وعلایم شبیه آنفلوانزا (گاهی همراه با خستگی، کسالت و عصبانیت) در طی درمان با دی سدیم پامیدرونات شایع است ولی به طور عمومی به صورت خودبخود بهبود می یابند. واکنش های شدید موضعی و ترومبوفلبیت بعد از تجویز به صورت تزریق بولوس مشاهده می شود. آثار جانبی نادر در سیستم عصبی مرکزی شامل اضطراب، گیجی، سرگیجه و خواب آلودگی می باشند. در تعداد کمی از بیماران تشنج دیده شده است. علاوه بر هیپوکلسمی و هیپوفسفاتمی (که شایع هستند) هیپومنیزیمی و ندرتاً هیپرناترمی و هیپرکالمی یا هیپوکالمی رخ داده اند. کاهش و افزایش فشار خون گزارش شده است. در بیمارانی که مبتلا به بیماری های قلبی هستند، پامیدورانت می بایست با احتیاط مصرف شود چرا که این بیماران مستعد افزایش بار مایع هستند و هم چنین باید احتیاطات لازم درآنهایی که تحت عمل جراحی تیروئید قرار گرفته اند اعمال شود چرا که ریسک هیپوکلسمی در آنها زیاد است. در حین درمان می بایست الکترولیت های سرم، کلسیم و فسفات مانیتور گردند. در صورت بروز خواب آلودگی و سرگیجه باید به بیمار آگاهی داد که از رانندگی کردن و کارهای ماشینی بپرهیزد. پامیدرونات را نباید به صورت تزریق بولوس تجویز کرد. همانند آنچه در مورد بیس فسفونات ها به طور کلی گفته شد.
تداخلات دارویی پامیدرونات سدیم
پامیدرونات سدیم نباید با محلول های انفوزیون حاوی کلسیم مانند محلول رینگر مخلوط شود.مصرف بعضی از بیس فسفونات ها با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است منجر به افزایش عوارش گوارشی یا کلیوی شود.اثرات کاهنده کلسیم خون این دارو در تجویز همزمان با آمینوگلیکوزیدها ممکن است افزایش یابد
هشدار ها پامیدرونات سدیم
-پامیدرونات در بیماران قلبی و در بیمارانی که عمل جراحی تیروئید برای آنها انجام شده است و در بیماران مبتلا به اختلالات شدید بخش فوقانی دستگاه گوارش باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
-این دارو نباید بصورت تزریق یکجای وریدی استفاده شود.
-در طی دوره درمان الکترولیت های سرم٬ کلسیم و فسفات باید بطور منظم اندازه گیری شود
-سرعت انفوزیون در بیماران با عیب شدید کلیوی نیاز به تعدیل دارد
توصیه های دارویی پامیدرونات سدیم
-به بیمار توصیه شود که رژیم غذایی خود را تنظیم کند٬ فعالیت خود را محدود کرده و در صورت بروز تهوع و استفراغ٬ از داروهای ضد تهوع استفاده نماید
-تب از عوارض شایع پامیدرونات است که معمولا بطور خودبخود برطرف می شود. خستگی و خواب آلودگی نیز از عوارض معمول این دارو است.
-در صورت احساس سوزش٬ بی حسی٬ درد معده٬ تحریک یا درد در محل تزریق٬ خستگی٬ ادم٬ تهوع٬ بی اشتهایی٬ اسهال٬ یبوست٬ استفراغ٬ بی خوابی٬ التهاب دهان٬ اشکال در تنفس٬ درد عضلات و اشکال در دفع ادرار به پزشک اطلاع دهید
-در موارد بیماری پاژه یا ضایعات استئولیتیک٬ مولتیپل میلوما بیمار باید در حد کافی مایعات دریافت کند
دارو های هم گروه پامیدرونات سدیم
آلندرونیت
اتیدرونیک اسید
گالیم نیترات
ایباندرونیک اسید
زولدرونیک اسید
ریزیدرونات
دنوزومب
منبع: دارویاب
مطالب بیشتر:
موارد مصرف داروی پارامومایسین
موارد مصرف هورمون پاراتیروئید
موارد مصرف داروی پاپاورین