موارد مصرف داروی پروپافنون
پروپافنون در آريتمي‌هاي بطني و فوق بطني (فلوتر يا فيبريلاسيون گهگير دهليزي) استفاده مي‌شود.
مکانیسم اثر پروپافنون
اين دارو با مسدود كردن كانال‌هاي سديمي فعال موجب كاهش خودكاري قلب شده و هدايت و تحريك‌پذيري را مهار مي‌كند. همچنين طول دوره تحريك‌پذيري را طولاني مي‌كند. اين دارو داراي اثر ضعيف مسدد گيرنده بتاآدرنرژيك و مسدد كانال‌هاي كلسيم نيز مي‌باشد.
فارماکوکینتیک پروپافنون
اين دارو از راه خوراكي به خوبي جذب، دركبد متابوليزه و از كليه دفع مي‌شود. متابوليسم گذر اول كبدي آن گسترده و نيمه عمر آن 10-2 ساعت است. پيوند دارو به پروتئين بسيار زياد است. اين دارو از راه ادرار و مدفوع دفع مي‌شود.
منع مصرف پروپافنون
در نارسايي احتقاني (كنترل نشده)قلب، شوك كارديوژنيك(مگر اين كه ناشي از آريتمي باشد)، برادي كاردي شديد، اختلالات الكتروليتي كنترل نشده، بيماري انسدادي شديد راه‌هاي هوايي، كاهش شديد فشار خون، مياستني گراو، نقص عملكرد گره سينوسي-دهليزي، اختلالات بافت هدايتي-دهليزي، بلوك گره دهليزی-بطني درجه دو يا بيشتر و بلوك شاخه‌هاي هيس نبايد مصرف شود.
عوارض جانبی پروپافنون
يبوست، تاري ديد، خشكي دهان، گيجي، تهوع، استفراغ، خستگي، مزه فلزي و تلخ، اسهال، سردرد، واكنش‌هاي آلرژيك پوستي، افت فشار خون وضعيتي، كاهش ضربان قلب، بلوك سينوسي-دهليزي، بطني و داخل بطني و اثرات آريتمي‌زايي از عوارض جانبي دارو هستند.
تداخلات دارویی پروپافنون
سايمتيدين و كيندين غلظت پلاسمايي اين دارو را افزايش مي‌دهند. مصرف همزمان پروپافنون يا ساير داروهاي ضدآريتمي تضعيف قلب را افزايش مي‌دهد. ريفامپين با كاهش غلظت پلاسمايي پروپافنون موجب افزايش اثرات آن مي‌گردد. مصرف توأم پروپافنون با داروهاي ضدافسردگي سه حلقه‌اي، خطر بروز آريتمي را افزايش مي‌دهد. مصرف همزمان پروپافنون با ترفنادين خطر آريتمي بطني را افزايش مي‌دهد. پروپافنون موجب افزايش غلظت پلاسمايي پروپرانولول، ديگوكسين و تئوفيلين مي‌شود. پروپافنون با افزايش غلظت پلاسمايي وارفارين موجب افزايش اثرات آن مي‌گردد.
هشدار ها پروپافنون
1- اين دارو در موارد زير با احتياط فراوان تجويز شود: نارسايي قلب، نارسايي كبدي يا كليوي،سالمندان و بيماراني كه داراي ضربان ساز الكتريكي هستند، بيماري‌هاي انسدادي راه‌هاي هوايي.
2- از آنجايي كه پروپافنون داراي اثر مسدد گيرنده‌هاي بتاآدرنرژيك مي‌باشد، در بيماري انسدادي راه‌هاي هوايي، بايد با احتياط بسيار زياد تجويز شود و در صورتي كه انسداد راه‌هاي هوايي شديد باشد، نبايد مصرف شود.
3- بررسي نوار قلبي در طول درمان با دارو در فواصل منظم ضروري است.
توصیه های دارویی پروپافنون
1- از آنجا كه مصرف توأم پروپافنون با ديگوكسين موجب افزايش غلظت پلاسمايي ديگوكسين مي‌گردد، بايد در صورت مصرف همزمان اين دو، مقدار مصرف ديگوكسين را كاهش داد.
2- اين دارو بايد پس از غذا مصرف شود.
3- در موقع تجويز، اين دارو، ECG و فشار خون بيمار بايد كنترل شود.
4- اگر با تحويز اين دارو فاصله QRS بيشتر از 20% افزايش يابد، بايد مقدار مصرف دارو كاهش يافته يا مصرف آن متوقف شود تا اين كه ECG به حد طبيعي برگردد.
5- دوره درمان با اين دارو بايد كامل شود اين دارو نبايد كمتر يا بيشتر از مقدار توصيه شده مصرف شود.
6- در صورت فراموش شدن يك نوبت مصرف دارو، در صورت به ياد آوردن طي 4 ساعت،آن نوبت بايد مصرف شود. ولي اگر تقريباً زمان مصرف نوبت بعدي فرا رسيده باشد از مصرف آن نوبت خودداري نموده و مقدار مصرف بعدي نيز نبايد دو برابر گردد.
7- در صورت نياز به هر گونه عمل جراحي يا درمان اضطراري بايد احتياط نمود.
دارو های هم گروه پروپافنون
فلکایینید
منبع: دارویاب
مطالب بیشتر:
موارد مصرف داروی پرفنازین
موارد مصرف آمپول پروپوفول
موارد مصرف داروی پرسیکا