کایروپراکتیک ؛ درمان میگرن با دست
کایروپراکتیک ؛ درمان میگرن با دست : میگرن یا سردردهای مزمن ازجمله دردهایی است که هنوز درمان مشخصی برای آن پیدا نشده. شاید به این دلیل که سرمنشأ آن در افراد مختلف، یکسان نیست؛ در این میان، توصیه های متنوعی برای درمان میگرن به افراد می شود، از بالا کشیدن آب نمک از بینی تا بستن چشم ها و خوابیدن در اتاق تاریک و... درواقع هر کسی آن طوری که از شر میگرن خلاص شده، برای دیگران نسخه می پیچد. در میان مردمان جدید، از طب سوزنی گرفته تا یوگا نیز متخصصان رشته های مختلف به دنبال سرمنشأ میگرن می گردند تا با از بین بردن آن با روش خود به درمان بپردازند.
کایروپراکتیک و درمان میگرن
سردردها انواع مختلفی دارند که عامل آن ها می تواند استرس، آلودگی هوا، نوع تغذیه، نحوه خوابیدن و حتی ژنتیک باشد. بشتر سردردهایی که امروزه با آن مواحه هستیم، در استرس و نوع تغذیه ریشه دارد و یکی از ریشه های اصلی آن نیز به قسمت بایومکانیک گردن مربوط است، یعنی ستون فقرات در گردن و حتی در پشت بدن می تواند سیستم های عصبی را تحریک کند. سردردها اسم ها و شرایط مختلف دارند؛ ولی یک عامل اصلی بر آن ها تاثیرگذار است، یعنی وقتی دچار سردرد می شویم که سیستم عصبی درست عمل نمی کند. برای این که بتوانیم سیستم عصبی را تنظیم کنیم، چند مرحله را باید پشت سر بگذاریم و کایروپراکتیک یکی از انتخاب ها در این زمینه است.
بسیاری از پزشکان معتقدند که سردردها می توانند از سیستم های عصبی گردن ناشی شده باشند، یعنی سیستم عصبی گردن که به مغز می رسد، ممکن است در بخش ستون فقرات گردن، تحت فشار باشد. اگر این فشار برداشته شود، سیستم عصبی نیز رها می شود و اطلاع رسانی در بدن بهتر اتفاق می افتد و سردرد از بین برود.
البته این طور نیست که روش یادشده حتما به نتیجه برسد تا وقتی که متخصص کایروپراکتیک این کار را انجام دهد و ببیند عکس العمل بدن بیمار در مقابل آن چیست، چون فرضیه در این روش فقط رها کردن سیستم عصبی است. تجربه پزشکان در زمینه کایروپراکتیک نشان داده که این روش به درمان میگرن کمک می کند، ولی نمی توان گفت کایروپراکتیک به همه بیماران کمک می کند تا وقتی که به مرحله انتخاب این روش به عنوان درمان وارد شود.
رهاکردن عصب ها برای درمان میگرن
درواقع، مکانیسم عملکرد کایروپراکتیک این گونه است که سیستم عصبی رها می کند تا بدن به صورت درمانگر، خود را درمان کند. البته تا وقتی که این روش روی بدن بیمار انجام نشود، نمی توان گفت که نتیجه می دهد یا خیر. فرضیه کایروپراکتیک این است که اگر ستون فقرات در قسمت گردن تحت فشار باشد یا به اصطلاح، مهره سر جای اصلی اش قرار نگرفته باشد و به سیستم های عصبی گردن فشار وارد کند، در این صورت سیستم عصبی در برزو سردردهای میگرنی تحریک کننده است.
متخصص کایروپراکتیک با تنظیم ستون فقرات و برداشتن فشار به شکل تدریجی و به مرور زمان از روی سیستم عصبی و مهره ها باعث می شود، اطلاع رسانی در بدن بهتر انجام شود، در نتیجه، فضایی ایجاد می شود که بدن بتواند خود را مانند یک زخم ترمیم کند. این روش می تواند با کم کردن درد بیمار یا راحت تر کردن گردن تاثیرگذار باشد. متخصص با کمک کایروپراکتیک، بدون تجویز دارو و جراحی و فقط با انجام مانورهایی با دست روی بدن بیمار براساس تکنیک های مختلف کایروپراکتیک، برای درمان بیماری تلاش می کند.
کایروپراکتیک سن و سال نمی شناسد
کایروپراکتیک را در هر سنی می توان انجام داد، چون براساس فرضیه بایومکانیک بدن، یعنی استفاده از اصول مکانیک در سیستم های بیولوژیکی مانند انسان، جانوران، گیاه، اندام، یاخته (سلول) است. متخصصان کایروپراکتیک معتقدند که سیستم مکانیکی بدن که درباره میگرن، ستون فقرات در قسمت گردن است، درست عمل نمی کند و مانند لولای دری شده که ثابت است و متخصص کایروپراکتیک آن را آزاد می کند. البته اگر بیمار مشکلات دیگری مانند پوکی استخوان داشته باشد، اجرای این روش به تشخیص متخصص بستگی دارد.
«نه» به دارو!
دارو در روش درمانی کایروپراکتیک تجویز نمی شود، بلکه بیشتر درباره نوع تغذیه، نحوه خوابیدن، مراقبت های روزانه تاکید و آگاهی رسانی می شود و متخصص در این روش، بیشتر با سیستم طبیعی بدن سر و کار دارد که در طول دوره درمان، عملکرد این سیستم به بیمار آموزش داده می شود.
طول دوره درمان با کایروپراکتیک
مدت زمان درمان متفاوت است، به طور مثال ممکن است بین 7 تا 10 روز برای گرفتن نتیجه، کایروپراکتیک روی بیماران انجام شود، اما دقیقا نمی توان مدت زمان ثابتی را برای درمان مشخص کرد، چرا که انسان ها و عکس العمل بدن آن ها نسبت به درمان متفاوت است و استاندارد کلی ندارد؛ اما برای این که بدانیم این روش به بیمار کمک می کند یا خیر، باید این مراحل طی شود تا نتیجه آن روی بدن بیمار دیده شود. مانند این که یک فرد با خوردن یک نوع قرص مُسکن بهبود می یابد، ولی فردی دیگر با خوردن همان مسکن، نتیجه متفاوتی می گیرد.
در کایروپراکتیک تا بیمار به سیستم درمانی وارد نشود، عکس العمل او در مقابل این روش درمانی به شکل استانداردی قابل پیش بینی نیست. ممکن است فردی بعد از شروع دوره کایروپراکتیک، تا مدت ها تحت نظر باشد؛ مثل این که کسانی که میگرن شدید دارند، سال ها دارو مصرف می کنند، فیزیوتراپی می کنند یا تحت مراقبت های ویژه هستند که پزشکان با طرز تفکرهای مختلف به بیمار توصیه می کنند. این طور نیست که کایروپراکتیک انجام دهید و جاودانه درمان شوید؛ اما با این روش می آموزید که چه چیزی به شما کمک می کند.
بررسی اثرگذاری کایروپراکتیک
مهم ترین مکانیسم برای ارزیابی میزان تاثیر کایروپراکتیک روی بیمار، بررسی حال بیمار است. البته در ابتدای شروع درمان، تصاویری از بدن گرفته می شود، اما در دورانی که این پروسه را طی می کنیم، از بیمار پرسیده می شود که حالش چطور است. در مقابل پاسخ به این پرسش، درمان ادامه می یابد و اگر تغییری در بیمار ایجاد نشود، در مان نیز متوقف می شود. مقیاس اصلی برای من، این است که بیمار در حال به دست آوردن بهبودی نسبی اش است، چون مثلا امکان دارد دیسک گردن یک فرد بیرون باشد، اما هیچ عکس العملی نشان ندهد. معیار، عملکرد سیستم عصبی است که در مقابل درمان چه واکنشی دارد.
هزینه یا آگاهی؛ موانع کایروپراکتیک
هزینه ای که برای هر جلسه درمان کایروپراکتیک از بیمار گرفته می شود، به شرایط بیمار و تعرفه هایی بستگی دارد که سازمان نظام پزشکی اعلام می کند. علم پزشکی در ایران از حدود 200 سال پیش وارد شده و کایروپراکتیک از حدود 20 سال پیش، در این مدت بسیاری از مردم مشتاقانه برای درمان این روش را انتخاب کرده اند. مشکل این است که در ایران، آن طور که بقیه رشته ها معرفی شده اند، تبلیغ و اطلاع رسانی مناسبی درباره کایروپراکتیک نشده است.
کایروپراکتیک در کشورهای دیگر در دانشگاه ها تدریس می شود، اما در ایران هنوز این رشته را در دانشگاه ها نداریم، در نتیجه مردم نسبت به کایروپراکتیک آگاهی ندارند و این روش بیشتر از طریق بیماران به یکدیگر معرفی می شود. اکنون در ایران، نسبت به بقیه انواع درمان ها ارزان تر است، اما اطلاع رسانی درست درباره آن نمی شود.