علائم واژینت و راه های درمان آن
واژینیت شامل التهاب واژن است که سبب خروج ترشحات، خارش و درد می شود. علت واژینیت معمولا تغییر در توازن عادی باکتری های واژن و یا عفونت است. کاهش سطح استروژن پس از یائسگی و برخی از اختلالات پوستی نیز می توانند سبب بروز واژینیت شوند. علائم واژینیت می توانند کاملا واضح باشد یا به ندرت قابل توجه باشند. گاهی هیچ علائمی وجود ندارد. بهتر است به این که ترشحات واژن و قسمت بیرونی واژن به طور عادی چگونه به نظر می رسند و چه بویی دارند، توجه کنید. این گونه راحت تر متوجه تغییرات نشان دهنده واژینیت یا سایر انواع عفونت می شوید.

انواع واژینیت
رایج ترین انواع واژینیت عبارتند از:
واژینوز باکتریایی
که از تغییرات باکتری های عادی موجود در واژن تا رشد بیش از حد سایر ارگانیسم ها نتیجه می گیرد.
عفونت مخمری
که معمولا توسط یک قارچ به نام کاندیدا آلبیکانس ایجاد می شود.
تریکومونیازیس
که توسط یک نوع انگل ایجاد می شود و اغلب از طریق دخول جنسی منتقل می شود درمان به نوع واژینیتی که دارید بستگی دارد.
علائم واژینیت چه هستند؟
علائم واژینیت بسته به علت آن متفاوتند. اما علائم واژینیت اغلب شامل این مواردند:
قرمزی، تورم، همراه با احساس سوزش و اذیت شدن در واژن
سوزش، خارش یا درد در واژن یا قسمت بیرونی واژن.
درد و اذیت شدن در طول رابطه جنسی
احساس این که بیش از حد معمول به دفع ادرار نیاز دارید.
اگر قسمت بیرونی واژن هم اکنون احساس سوزش دارد، ادرار نیز می تواند با احساس سوزش همراه باشد.
چه هنگامی به پزشک مراجعه کنید
اگر درد غیر معمول واژینال دارید به پزشک مراجعه کنید خصوصا:
اگر بوی نامطبوع، ترشحات یا سوزش واژینال دارید.
اگر قبلا هیچ وقت عفونت واژینال نداشتید.
مراجعه به پزشک می تواند دلیل عفونت را مشخص کند و به شما در تشخیص علائم و نشانه ها کمک کند.
اگر قبلا هیچ گاه عفونت واژینال نداشتید.
اگر چندین شریک جنسی داشتید یا اخیرا یک شریک جنسی جدید دارید.
در این شرایط ممکن است عفونت منتقله جنسی داشته باشید.
برخی از عفونت های منتقله جنسی علائم و نشانه هایی شبیه عفونت مخمری یا واژینوز باکتریایی دارند.
اگر یک دوره داروی بدون تجویز ضد مخمر مصرف کردید و هنوز علائم تان وجود دارند.
اگر تب، لرز یا لگن درد دارید.
دلایل واژینیت
دلیل واژینیت به این که به کدام نوع دچارید بستگی دارد:
واژینوز باکتریایی
این رایج ترین نوع واژینیت ناشی از تغییرات در باکتری های عادی موجود در واژن، تا رشد بیش از حد یکی از چندین ارگانیسم دیگر است. معمولا باکتری های عادی که در واژن وجود دارند (لاکتوباسیلوس) بیش از باکتری های دیگر (باکتری های ناهوازی) در واژن هستند. اگر تعداد باکتری های ناهوازی افزایش پیدا کند، این توازن از بین می رود و سبب واژینوز باکتریایی می شود. این نوع واژینیت با دخول جنسی در ارتباط است خصوصا اگر چندین شریک جنسی داشتید یا اگر یک شریک جنسی جدید دارید. اما می تواند در زنانی که از نظر جنسی فعال نیستند نیز رخ دهد.
عفونت مخمری
این عفونت هنگامی رخ می دهد که در واژن، رشد بیش از حد ارگانیسم های قارچی (خصوصا کاندیدا آلبیکانس) وجود دارد. کاندیدا آلبیکانس سبب عفونت در سایر قسمت های مرطوب بدن (همچون دهان و بستر ناخن) نیز می شود. این قارچ می تواند سبب ایجاد دانه های پوستی نیز شود.
تریکومونیازیس
این عفونت منتقله جنسی رایج توسط یک انگل میکروسکوپی به نام تریکوموناس واژینالیس رخ می دهد. این ارگانیسم در طول رابطه جنسی با کسی که این عفونت را دارد منتقل می شود. در مردان، این ارگانیسم معمولا مجرای ادراری را عفونی می کند اما اغلب سبب بروز هیچ علائمی نمی شود. در زنان، تریکومونیازیس اغلب واژن را عفونی می کند و ممکن است سبب بروز علائمی شود. تریکومونیازیس احتمال ابتلا به سایر عفونت های منتقله جنسی در زنان را افزایش می دهد.
واژینیت غیر عفونی
اسپری های واژن، دوش گرفتن، صابون های معطر، شوینده های معطر و محصولات اسپرم کش می توانند سبب عکس العمل آلرژیک یا سوزش فرج (قسمت بیرونی واژن) و بافت واژن شوند. قرار دادن اشیاء بیرونی همچون دستمال کاغذی یا تامپون در واژن نیز می تواند سبب سوزش بافت واژن شود.
سندرم تناسلی ادراری یائسگی (آتروفی واژن)
سطح پایین استروژن پس از یائسگی یا برداشتن تخمدان ها با جراحی سبب باریک شدن پوشش واژینال می شود و گاهی سبب سوزش واژن، سوختگی و خشکی می شود.
درمان واژینیت
ارگانیسم ها و اختلالات گوناگونی می توانند سبب واژینیت شوند، پس درمان به دلیل واژینیت بستگی دارد:
واژینوز باکتریایی
برای این نوع واژینیت، پزشک قرص مترونیدازول (فلاژیل) تجویز می کند که از طریق دهان مصرف می شود. یا این که ژل مترونیدازول (متروژیل) یا کرم کلیندامایسین (کلئوسین) را تجویز می کند که روی واژن استعمال می شوند. باید معاینه شوید و برای استفاده از این داروها، تجویز پزشک را داشته باشید.
عفونت مخمری
عفونت های مخمری معمولا با کرم های ضد قارچ بدون نیاز به تجویز یا شیاف هایی نظیر میکونازول (مونیستات۱)، کلوتریمازول، بوتوکونازول یا تیوکونازول (Vagistat-1) درمان می شوند. عفونت های مخمری می توانند با داروهای ضد قارچ تجویزی خوراکی نظیر فلوکونازول (دیفلوکان) نیز درمان شوند. مزیت درمان بدون نیاز به تجویز سهولت، هزینه کمتر و منتظر نماندن برای ملاقات با پزشک است. اما ممکن است چیزی غیر از عفونت مخمری داشته باشید. استفاده از داروی نادرست تشخیص دقیق یا درمان درست را به تاخیر می اندازد.
تریکومونیازیس
ممکن است پزشک قرص مترونیدازول (متروژیل) یا تینیدازول (تیندامکس) را تجویز کند.
سندرم تناسلی ادراری یائسگی (آتروفی واژن)
استروژن (در قالب کرم واژینال، قرص یا حلقه استروژن) می تواند به طور موثر این اختلال را درمان کند. این درمان پس از بررسی سایر عوامل مخاطره آمیز یا عوارض جانبی ممکن، با تجویز پزشک در دسترس است.
واژینیت غیر عفونی
برای درمان این نوع واژینیت باید منبع سوزش را تشخیص دهید و از آن بپرهیزید. منابع ممکن صابون جدید، پودر لباسشویی، نوار بهداشتی یا تامپون هستند.
منبع: سلام دکتر
مطالب بیشتر:
عمل برگشت وازکتومی
علل ناباروری در زوج ها
رابطه جنسی در زمان شیوع کرونا ویروس