بیماری منییر گوش علائم تشخیص و درمان
بیماری منیر یا هیدروپس اندولنفاتیک از جمله بیماریهای گوش داخلی است که اتیولوژی روشنی برای آن بیان نشده است و جزء بیماری های ایدئوپاتیک طبقه بندی می شود. از علل احتمالی منیر میتوان به اختلال عروقی، تنگی مجرای شنوایی داخلی، تروما، آلرژی های غذایی، عفونت های ویروسی و نیز منشآ ژنتیکی اشاره نمود. در این مقاله به بررسی بیماری منییر گوش علائم تشخیص و درمان می پردازیم.
بیماری منیر یا هیدروپس اندولنفاتیک از جمله بیماریهای گوش داخلی است که اتیولوژی روشنی برای آن بیان نشده است و جزء بیماری های ایدئوپاتیک طبقه بندی می شود. از علل احتمالی منیر میتوان به اختلال عروقی، تنگی مجرای شنوایی داخلی، تروما، آلرژی های غذایی، عفونت های ویروسی و نیز منشآ ژنتیکی اشاره نمود.
علائم بیماری منییر گوش
بیماری منییر گوش علائم تشخیص و درمان
بیماری منیر با مشخصه های زیر قابل تشخیص است:
- سر گیجه های لحظه ای خودبخودی که چندین دقیقه تا چند ساعت طول می کشد.
- وزوز غرشی با pitch پایین که با حملات سرگیجه آور ایجاد شده یا بدتر میشود.
- کاهش شنوایی حسی - عصبی نوسانی با فرکانس پایین و پری گوش در گوش متاثر
وزوز (تنیتوس) معمولا به صور غرشی ( Roaring) و یا به صورت low pitch noise است، اما می تواند متفاوت هم باشد. سرگیجه میتواند تقریبا شدید و ناتوان کننده باشد و مشکل عمده بیماران است و هیدروپس آندولنفاتیک معمولا یک کم شنوایی حسی عصبی صعودی (rising SNHL) را ایجاد میکند.اغلب با سرگیجه شدید وهمراه با تهوع، استفراغ، تعریق و رنگ پریدگی است. بیماری منیر به ندرت قبل از 20 سالگی رخ میدهد و شروع علائم معمولا بین دهه های سوم و ششم است و فراوانی آن اندکی در زنان بیشتر است. تنها حدود 3تا 4 درصد بیماران کودکان به بیماری منیر مبتلا می شوند. بیشتر از 40 % بیماران نهایتا درگیری دو طرفه و 20 % سابقه فامیلی برای این بیماری دارند.
زمان حمله می تواند حداقل 20 دقیقه یا بیشتر تا در حدود چند ساعت طول باشد. در هر حمله، همه نشانه ها با هم رخ نمی دهند و بعضی از آنها ممکن است در هنگام حمله اتفاق بیفتند. فرد بیمار تا یک سال بعد از اولین حمله ممکن است همه علایم را تجربه کند.
تشخیص بیماری منییر گوش
بیماری منییر گوش علائم تشخیص و درمان
اتیولوژی پیشنهاد شده برای بیماری منییر، هیدروپس آندولنفاتیک است، وضعیتی که در آن ورم سیستم آندولنفاتیک اتفاق می افتد که تنها با معاینه استخوان تمپورال تایید می شود. زمانی که به این بیماری شک داریم، استفاده از الکتروکوکلئوگرافی و تست های وستیبولار مفید می باشد. اغلب الکتروکوکلئوگرافی افزایش نسبت SP/AP را نشان می دهد، اگرچه الکتروکوکلئوگرافی در تعیین اینکه کدام گوش متاثر است مفید می باشد، اما بین فیسچول پری لنف و بیماری منیر نمی تواند افتراق قائل شود. ENG و شتاب سینوسی هارمونیک میتوانند در اثبات عملکرد غیرطبیعی یکطرفه لابیرنت و تشخیص بیماری منییر مفید باشد. تشخیص قطعی مشکل است و بستگی به اطلاعات کم شنوایی حسی عصبی فرکانس پایین و ناهنجاری های وستیبولار ارتباط دارد.دو نوع دیگر از اختلالات کلاسیک نیز قابل تشخیص هستند. بیماری منییر حلزونی، که علائم آن شامل سرگیجه نباشد و بیماری منییر وستیبولار، زمانی که کم شنوایی نداشته باشد.
درمان بیماری منییر گوش
بیماری منییر گوش علائم تشخیص و درمان
اکثر بیماران با کنترل دارویی بهتر می شوند. دوری از کافئین و نیکوتین که می تواند علائم را بدتر کند، توصیه شده است. درمان اصلی، استفاده از درمان با داروهای دیورتیک و رژیم دقیق کم نمک است. اگر بیمار به درمان دارویی پاسخ نداد، آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزید وستیبولوتوکسیک انتخاب شده می تواند به گوش میانی تزریق می شود شده تا تاثیرات آن را قطع کند. روش جراحی برای مواردی که به درمان دارویی پاسخ نداده اند شامل روش شانت اندولفناتیک ، لابیرنکتومی و برش عصب وستیبولار است.باید روش هایی غیر مخرب به کنترل سرگیجه همراه با حفظ شنوایی بینجامد. جراحی ساک آندولنفاتیک برای سرگیجه های ناتون کننده، استفاده می شود، که شنوایی بیماران حفظ می شود. انجام عمل جراحی برای آزاد کردن هیدروپس با حذف استخوان به کم کردن فشار روی ساک آندولنفاتیک می انجامد ( (endolymphatic sac decompression یا برای کاهش فشار ساک، یک مسیر برای آندولنف به داخل فضای ساب آراکنویید یا ماستویید فراهم می آید تا خالی شود (endolymphatic subarachnoid shunt) . چند روش جراحی گوش برای کنترل کردن سرگیجه ناتون کننده، وجود دارد که در آنها برداشتن یا حذف کردن لابیرنت انجام می شود (labyrinthectomy) و یا عصب وستیبولار قطع می گردد (vestibular neurectomy). روش دیگر تزریق جنتامایسین به گوش میانی می باشد که یک روش مخرب برای کنترل سرگیجه ناتوان کننده است. (جنتامایسین یک داروی اتوتوکسیک می باشد که تاثیر آن بر ارگان های وستیبولار بیشتر از حلزون می باشد.). در حقیقت این روش می تواند برای گوش هایی که فاقد شنوایی هستند استفاده شود اما برای گوش هایی که شنوایی قابل استفاده دارند نیز می تواند استفاده شود، که باعث یک افت شنوایی متوسط در 30% موارد می شود.
منبع: سایت گروه شنوایی شناسی دانشگاه علوم پزشکی ایران
مطالب بیشتر:
سوالات متداول در خصوص لوزه سوم
سینوزیت علائم علت درمان و سوالات متداول
انواع بیماری های مفصلی علائم تشخیص و درمان